Czy pluskwy mają skrzydła? Jak pluskwy rozprzestrzeniają się?
Pluskwa domowa (Cimex lectularius) zwana też pluskwą łóżkową zasłużyła sobie na bardzo złą sławę. Od dawien dawna jest plagą naszych mieszkań i jest najbardziej dokuczliwym zewnętrznym pasożytem człowieka. Pluskwa domowa nie jest pasożytem wyspecjalizowanym. Atakuje nie tylko ludzi, lecz także nietoperze i inne ssaki, ptaki i nawet gady. Najbardziej związała się z człowiekiem, gdyż on zapewnia jej dogodne warunki do życia. Ciało pluskwy jest silnie spłaszczone, jajowato-owalne, nieco zwężające się ku przodowi. Zabarwione jest na kolor czerwonobrązowy. Osobniki dorosłe osiągają długość do 4-5 mm, a szerokość około 3-4 mm. Na głowie znajdują się duże czarne oczy i cienkie czułki składające się z 4 członów, z których ostatni jest wydłużony nitkowato. Aparat gębowy pluskwy jest typu kłująco-ssącego, dobrze przystosowany do przebijania skóry i pobierania płynnego pokarmu.
Pluskwa domowa nie lata, bo nie ma skrzydeł. Utraciła je prawie całkowicie w związku z przystosowaniem się do pasożytniczego trybu życia; skrzydła przednie są zredukowane do drobnych łuskowatych wyrostków, a skrzydeł tylnych brak. Za to biega doskonale. W ciągu jednej minuty może pokonać odległość 1 m. Nogi pluskwy są zaopatrzone w pazurki, dzięki którym mogą wspinać się po chropowatych powierzchniach. Biegająca pluskwa słabo trzyma się podłoża i gdy porusza się po suficie, wówczas często z niego spada na podłogę. Na odnóżach przemieszcza się z jednego mieszkania do drugiego, a podczas dni upalnych może dostawać się do pomieszczeń z zewnątrz. Ważnym zabiegiem profilaktycznym jest więc dbanie o szczelność techniczną pomieszczeń; należy uszczelnić gipsem, cementem lub pastami silikonowymi wszystkie szpary i szczeliny, którymi mogą przechodzić z pomieszczeń sąsiednich czy zewnątrz. Trudne jest zwalczanie pluskwy domowej zasiedlającej bloki mieszkalne, gdyż wymagana jest zgoda wszystkich mieszkańców na przeprowadzenie niezbędnych zabiegów w każdym mieszkaniu, które zawsze są nieszczelne.
Jedną z dróg, którymi pluskwy dostają się do domu, są nasze ubrania, przedmioty i bagaże, które trzymaliśmy w zapluskwionych miejscach. Gdy pluskwa zasiedli nasze mieszkanie, to wtedy owady dorosłe i postacie młodociane można znaleźć w kryjówkach, zajmowanych w pobliżu naszych miejsc spania, a więc pod boazerią lub tapetami, za lustrem, za obrazami, w gniazdach elektrycznych, w złączach mebli, w narożnikach szaf, w szparach ścian, w szczelinach łóżek lub tapczanów. Zasiedlone meble tapicerowane, szczególnie wypoczynkowe i sypialniane, są wyrzucane przez właścicieli zapluskwionego mieszkania w miejsca gromadzenia odpadów gabarytowych. Gdy nieopatrznie zostaną zabrane przez sąsiada do nowego mieszkania, wtedy pluskwy dosłownie są wnoszone do domu lub mieszkania w tych używanych meblach.
Dokuczają nam też pokrewne gatunki pasożytniczych pluskiew występujących w gniazdach różnych ptaków. Co czwarte gniazdo jaskółek zakładanych na budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej zasiedla pluskwa jaskółcza (Oeciacus hirundinis), a w gniazdach gołębi miejskich i szpaków - pluskwa gołębia (Cimex columbarius), znajdowana też w kurnikach. Po opuszczeniu gniazd przez ptaki, pluskwy te wykazują dużą aktywność ruchową. Głodne przemieszczają się do wewnątrz budynków poprzez pęknięcia oraz szczeliny w ścianach i oknach i tam szukają żywicieli. Po przedostaniu się do budynków atakują ludzi i wysysają z nich krew.
Prof. dr hab. Stanisław Ignatowicz